Ostiralean Hondurasko bi gazte etorri ziren. Peruko beste bi ere etorri ziren, baina ez zioten utzi Perutik ateratzen. Bi gazte horiek kontatu ziguten nola zen bere eguneroko bizitza. Egunero oso goiz altxatzen dira eta asko lan egiten dute. Honi esker konturatu ginen ze zorte daukagun guk gure bizitza izateaz. Harrigarria izan zen, guk ikusi gebuelako haiek pozik bizi direla, txarto bizi diren arren, eta oso pertsona onak direla.
No hay comentarios:
Publicar un comentario